دیشب تمام خاطرات با توبودن رادور ریختم....

امشب هرچه میگردم خودم را پیدا نمی کنم

غفلت کردم
لحظه ای
دلم جایی گیر کرد و
تمام زندگی ام نخ کش شد

تو می دانی
حتی اگر کنارم نشسته باشی...
باز هم دلتنگ تو ام
حالا ببین
نبودنت با من چه می کند

صندلیت را کنارصندلیم بگذار!
همنشینی با تو یعنی:
"تعطیلی رسمی تمام درد ها"

خسته ام میگویند کوه کندی؟
نمیدانند دل کنده ام از کسی که کوهم بود!

ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ:
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺍﺳﺖ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻟﺎﻫﺎ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺧﻮﺏ ﻭ ﻗﺸﻨﮓ
ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ
ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ، ﺑﺎﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ، ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻦ
ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ
ﺍﻭﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ........

سخت است وقتی...
ازبغض گلو درد میگیری و همه میگویند..
لباس گرم بپوش...

تهران، استانبول، پاریس،...
فرقی نمی‌کند کجا باشی،
همه‌‌ی شهرها
زشت و غم‌انگیزند
به‌وقتِ دلتنگی!

روزهای سخت رو میگذرونم!!!!!
وقتی تو نیستی همه چیز تنگ می شود...
نفسم...
دنیام...
دلم...

فرقی ندارد،
سقفی بالای سرم باشد یا نه!
وقتی،
چهار دیواری دستانت، مالِ من است...

و چه زیبا گفت فروغ:
تنها صداست که میماند
و امان از صدای او که ابدی شده درگوش من...!

زمانی که جلوی تلفن های عمومی صف میکشیدند
عشق ها با ارزشتر بود
از این روزهایی که
پشت خطی ها صف میکشند.........!!!!!!!

آدم عشقشو میبره خونه بخت نه خونه خالی... آره داداش!

نگـاهـم داغ دار شده است ؛

تــو را به وسعت ِ یک تماشـای ِ سیــر

کــم دارد.....

حرف های دلم را هرگز کسی نفهمید!

فقط روزی مورچه ها خواهند فهمید....

روزی که در زیر خاک گلویم را به تاراج می برند....

گفت تا ابد تنهایت نمی گذارم

ابدش چه زود عفو خورد ...!

جنون چیز عجیبی نیست

همین که من با یاد خداحافظی سردت

در هوای 40 درجه لرزم میگیرد یعنی جنون .....

گاهی ميـخنـدم …

گاهی گـريه ميـڪنـم …

گـريه امـا بيشتـر اتفـاق می افتـد

بـه هـر حـال آدم

يڪی از لبـاس هـايش را بيشـتـر دوسـٺ دارد

مــ ن " نــدار " بـودم عـروسـک قـصــ ه ام پـ ریــد!

" دارا " کــ ه بــاشــی ...

" ســارا " بــا پـای خـودش بــ ه ســراغـت مـی آیــد...

בلـم یـڪـ اتـفـاق مـیـ פֿـواهــב 

یـڪـ تـلـفـטּ نـا آشـنـا 

بـا بے مـیـلے تـمـام جـواب בهـم 

و . . .

صـבاے تـــ❤ـــو . . !

دوریت را چه کنم ای سراپا همه راز ؟

ای سرا پا همه ناز ؟

به که گویم غم خویش ؟؟

به گل پرپر یاس؟؟

تو بگو گریه کنم یانکنم ؟؟

دوریت را چه کنم ؟؟

ميشود يك لحظه عوض كني؟

نه"او"را با"من"!

نه!

فقط لحظه اي،طرزنگاهت راعوض كن!

"مرا"عاشقانه،"او"رابي تفاوت ببين!

همين براي دلم كافيست!

دردناکترین خداحافظی ھا آنہائی ھستند کہ;

ھرگز نہ گفتہ شدند

و نہ توضیح دادہ شدند...

و تو ھمیشہ بہ خود میگوئی،"چرا"!!!!!

ســــتــــ هــــایــَـــم خــالـــی اَنـــد …

جـایِ خــالــی دَســــتـِـــ تــو را هــــیـــــچ کــَــســ

بــَــرایــَــم پــُــرنــمـــی کــــنــد …

راســــتــــ مــــی گـــُـفــتــــ شـــــامــــلو:

” دَســـــتـــِـــ خـالـی را بـایــَـــد بــَـــر ســَـر کــــوبــیـــد

خـ ـدایـآ اَجـ ــازه اَسـ ـتــ نـآصَـ ـبـور ے کُـ ـنم؟!
بـہ بُـزرگـیـتــ قـ ـسَـم اَز صَـ ـبورےخـَسـ ـتہ اَم
اَز فــَریآدهـ ـایـے کہ دَر گـ ـلویـَ ـم خَــفہ مــآند و مےمآنـد . . .
از اَشـ ـکــ هایـے شـَبــ هـا بآلِـشـَ ـم رآ خیـ ـس مےکُـ ـند!!
وَ تـُ ـو شــآهِـد آن هَــسـتے . . .
از حَــرفــ هـایـے کہ زِنـ ـده بـہ گـ ـوُر شُــد دَر دِلـَـم . . .
آسـ ـان نیــسـتـــ دَر پــَـس خــَنـ ـده هـاے مـَصــنوعــے
گِرِیـہ هـاے دِلـَتــ رآ دَر بـےپَـنـاهیــتـ پَــنهــان کـُـنــے!!!
آرِزو ے پــَروآز دارَم . . .

 یـكـی بود ...

 یـكـی بـدجـوری

بـا یـكـی دیـگـ ه بـود . . .

دلم می گیرد ...

وقتی می بینم او هست ...

من هم هستم ...

اما" قسمت " نیست

گـوشـیـتـو رو ویـبـره مـیـذاری

صـداشـ م تـا آخـر زیـاد مـیـکـنـی

روبـری چـشـمـتــ م مـیـذاری

هـر 5 مـیـن هــ م کـلـیـدشـو مـیـزنـی

صـفـحـش روشـن بـشـه کـ ه اگـه پـیـام داد

بـلافـاصـلـ ه مـتـوجــ ه بـشـی

اونـوقـت ...!

لامـصـب گـوشـیـشـو یـه ور انـداخـتــ ه ، عـیـن خـیـالـشـم نـیـسـت

 آنـلایــ ن کــ ه مـی شـوی

 انـگـشـتـانـم بــه لـکـنـت مـی افـتـنـد . . . !

 بـرایــ م سـوال اسـت 

کــ ه چـگـونــ ه مـی تـوانـی  

ایـنـقـدر بـی تـفـاوت بـاشـی

بــ ه ایــن هـمــ ه احـسـاس ...؟

سرפֿوشآنــــــَ ـﮧ مَے خُنـבمـــ ـَ  

شوخـَــے مے کنمـ ـــ ــَ  

و تُو نمیدانَے ..

چقـבر سختــ آســــت

احساسـ خفگے کردטּ

پشـــت ایـטּ نقابِــ لعنتــے!

چـه رســم ِ تلخــی سـت... 

تــــو ، بــی خـــبـر از مــن !

 و ..

تمـــام ِ مـن ، درگـــیر ِ تــو

ایــ ن روزهـا ...

دنـیـا 

انـگـار یـک مـعـنـــــا بـیـشـتـر نــدارد

مـکـانـی پـــر از

دلـهــای شـکـســتـه

تـنـهایـی یـعـنـی

یــ ه مـوبـایـل داشـتــ ه بـاشـی

ڪه شـب هـا هـم رو "Silent” نـذاریــش ...

 مــ ن

 از آدم هـا مـتـنـفـر نـیـسـتـم . . . 

ولـی احــسـاس بـهـتـری دارم  

وقـتــ ی اطـرافــ م نـیـسـتــنـد . . . !

درد یـعـنـی...
مـرور مـسـیـج هـایـی کـه یـه روزی بـاورشـان داشـتـی...
و امـروز بـه دروغ بـودنـشـان...
ایـمـان آوردی...!!

می ﮔﻔﺘﻨﺪ:
” ﺳــﺨﺘﯽ ﻫﺎ ﻧﻤــــﮏ ﺯﻧﺪﮔــــــﯽ ﺍﺳﺖ“

ﺍﻣّــﺎ ﭼــﺮﺍ ﮐﺴﯽ ﻧﻔــﻬﻤﯿﺪ ﮐـﻪ ” ﻧﻤــــــﮏ “

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐــﻪ ﺧﺎﻃـــﺮﺍﺗﻢ ﺯﺧﻤﯽ ﺍﺳﺖ ،
ﺷـــﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ ؛ ﻣــﺰﻩ ” ﺩﺭﺩ ” ﻣـــﯽ دهد

تــــو هــم " تــلـــــخ " بــــودے

تــلـــــخ (!)

درســـت مثــــل قطــــرہ هــآے فـلـــج اطفــالــــــے

کـــہ در کـــودکـــے بـــہ خـــوردم مـــے داننـــــد

غـــافـــل از اينکـــہ ايــــن بــــار ...

تلخــــــے تــو دلـــم را فلــج كرد ...